ответ:"Шануйце дабрыню, хай і слабую. Шануйце мудрасць, хай сабе нямоглую. Насіце на руках сваіх бацькоў…". З вялікай любові да людзей сталага ўзросту і ўдзячнасці за іх мудрасць і жыццёвы вопыт нехта з мудрых аб'явіў 1-га кастрычніка Днём пажылых людзей. І гэта, напэўна, невыпадкова, бо як мы сёння адносімся да гэтых людзей, так будуць адносіцца і да нас нашы дзеці. Цёплая гасцёўня "Кожная сустрэча - гэта свята душы", якая была арганізавана Заастравецкай бібліятэкай да гэтага свята, мела сваёй мэтай сабраць і павіншаваць тых людзей "залатога" ўзросту, лёс якіх цесна звязаны з бібліятэкай: работнікаў культуры, якія зараз знаходзяцца на заслужаным адпачынку, самых актыўных чытачоў, майстроў, чые творчыя работы прадстаўлены на выставах бібліятэкі і радуюць вока кожнага наведвальніка. Сустрэча адбылася сапраўды цёплай! Для жанчын былі падрыхтаваны розныя творчыя заданні, якія яны выконвалі з вялікім задавальненнем, аптымізмам і задорам: жартоўны тэст "Знаёмства", "Цёплае прывітанне", "Віншавальная тэлеграма", "Колер і мае мары", "Закончыце народную мудрасць", "Загадкі з бабулінага куфра", "Музычныя перавертышы", "На хвілінку ў дзяцінства" і многае, многае іншае. Цікава было паслухаць і тыя жыццёвыя парады, якімі неаднаразова дзяліліся госці, і цікавыя выпадкі з іх жыцця. На працягу ўсяго мерапрыемства ў адрас гасцей гучалі шчырыя словы віншавання і, канечне, добрыя песні ў выкананні Людмілы Сасіновіч Юрыя Залужнага і Аляксандра Чыркуна. У канцы сустрэчы ўсе госці былі за на "Восеньскую чайную". Душэўная гасцёўня атрымалася на славу, аб чым сведчылі пазітыўныя эмоцыі, шчырыя ўсмешкі, добры настрой і словы падзякі ад усіх прысутных!
Я бачу маці кожны дзень. Якая яна? Трэба прыгледзецца. Твар круглявы, смуглы, з маршчынкамі каля вачэй. Вочы карыя, ясныя. Позірк часцей глыбокі і спакойны. Па ім я чытаю, ці задаволена мной мама, ці падабаюцца мае паводзіны. На жаль, часам я заўважаю сум у вачах, непакой у позірку. Мабыць, мама стамілася пасля работы. У такія моманты я імкнуся дапамагчы ёй у справах або даць магчымасць адпачыць. Валасы ў мамы цёмныя, коратка падстрыжаныя. Я бачу, што ў іх ужо прабіваецца сівізна. Але ад гэтага яна не выглядае старой. Мне падабаецца мая мама, і яна заўсёды для мяне будзе самай прыгожай і самай лепшай.
ответ:"Шануйце дабрыню, хай і слабую. Шануйце мудрасць, хай сабе нямоглую. Насіце на руках сваіх бацькоў…". З вялікай любові да людзей сталага ўзросту і ўдзячнасці за іх мудрасць і жыццёвы вопыт нехта з мудрых аб'явіў 1-га кастрычніка Днём пажылых людзей. І гэта, напэўна, невыпадкова, бо як мы сёння адносімся да гэтых людзей, так будуць адносіцца і да нас нашы дзеці. Цёплая гасцёўня "Кожная сустрэча - гэта свята душы", якая была арганізавана Заастравецкай бібліятэкай да гэтага свята, мела сваёй мэтай сабраць і павіншаваць тых людзей "залатога" ўзросту, лёс якіх цесна звязаны з бібліятэкай: работнікаў культуры, якія зараз знаходзяцца на заслужаным адпачынку, самых актыўных чытачоў, майстроў, чые творчыя работы прадстаўлены на выставах бібліятэкі і радуюць вока кожнага наведвальніка. Сустрэча адбылася сапраўды цёплай! Для жанчын былі падрыхтаваны розныя творчыя заданні, якія яны выконвалі з вялікім задавальненнем, аптымізмам і задорам: жартоўны тэст "Знаёмства", "Цёплае прывітанне", "Віншавальная тэлеграма", "Колер і мае мары", "Закончыце народную мудрасць", "Загадкі з бабулінага куфра", "Музычныя перавертышы", "На хвілінку ў дзяцінства" і многае, многае іншае. Цікава было паслухаць і тыя жыццёвыя парады, якімі неаднаразова дзяліліся госці, і цікавыя выпадкі з іх жыцця. На працягу ўсяго мерапрыемства ў адрас гасцей гучалі шчырыя словы віншавання і, канечне, добрыя песні ў выкананні Людмілы Сасіновіч Юрыя Залужнага і Аляксандра Чыркуна. У канцы сустрэчы ўсе госці былі за на "Восеньскую чайную". Душэўная гасцёўня атрымалася на славу, аб чым сведчылі пазітыўныя эмоцыі, шчырыя ўсмешкі, добры настрой і словы падзякі ад усіх прысутных!
Объяснение:
Я бачу маці кожны дзень. Якая яна? Трэба прыгледзецца. Твар круглявы, смуглы, з маршчынкамі каля вачэй. Вочы карыя, ясныя. Позірк часцей глыбокі і спакойны. Па ім я чытаю, ці задаволена мной мама, ці падабаюцца мае паводзіны. На жаль, часам я заўважаю сум у вачах, непакой у позірку. Мабыць, мама стамілася пасля работы. У такія моманты я імкнуся дапамагчы ёй у справах або даць магчымасць адпачыць. Валасы ў мамы цёмныя, коратка падстрыжаныя. Я бачу, што ў іх ужо прабіваецца сівізна. Але ад гэтага яна не выглядае старой. Мне падабаецца мая мама, і яна заўсёды для мяне будзе самай прыгожай і самай лепшай.